-
1 leave
[liːv] 1. pt, pp left, vtplace ( on foot) wychodzić (wyjść perf) z +gen; ( in vehicle) wyjeżdżać (wyjechać perf) z +gen; place, institution ( permanently) opuszczać (opuścić perf), odchodzić (odejść perf) z +gen; person, thing, space, time zostawiać (zostawić perf); mark, stain zostawiać (zostawić perf), pozostawiać (pozostawić perf); husband, wife opuszczać (opuścić perf), odchodzić (odejść perf) od +gen, zostawiać (zostawić perf) (inf)2. viperson ( on foot) odchodzić (odejść perf); ( in vehicle) wyjeżdżać (wyjechać perf); ( permanently) odchodzić (odejść perf); bus, train odjeżdżać (odjechać perf), odchodzić (odejść perf); plane odlatywać (odlecieć perf)to leave sth to sb — zostawiać (zostawić perf) coś komuś
you have/there was ten minutes left — zostało ci/zostało (jeszcze) dziesięć minut
to be left over — food, drink zostawać (zostać perf)
Phrasal Verbs:- leave on3. nurlop m* * *I [li:v] past tense, past participle - left; verb1) (to go away or depart from, often without intending to return: He left the room for a moment; They left at about six o'clock; I have left that job.) opuścić, wyjść2) (to go without taking: She left her gloves in the car; He left his children behind when he went to France.) (po)zostawić3) (to allow to remain in a particular state or condition: She left the job half-finished.) (po)zostawić4) (to let (a person or a thing) do something without being helped or attended to: I'll leave the meat to cook for a while.) zostawić5) (to allow to remain for someone to do, make etc: Leave that job to the experts!) zostawić6) (to make a gift of in one's will: She left all her property to her son.) (po)zostawić•- leave out
- left over II [li:v] noun1) (permission to do something, eg to be absent: Have I your leave to go?) zezwolenie2) ((especially of soldiers, sailors etc) a holiday: He is home on leave at the moment.) urlop•- take one's leave of- take one's leave -
2 depart
[dɪ'pɑːt]vivisitor ( on foot) wychodzić (wyjść perf); ( by train etc) wyjeżdżać (wyjechać perf); train odjeżdżać (odjechać perf); plane odlatywać (odlecieć perf)to depart from ( fig) — odchodzić (odejść perf) or odstępować (odstąpić perf) od +gen
* * *1) (to go away: The tour departed from the station at 9 a.m.) odjeżdżać, odchodzić itd.2) ((with from) to cease to follow (a course of action): We departed from our original plan.) odstępować• -
3 get away
vi( leave) odchodzić (odejść perf), wyrywać się (wyrwać się perf) (inf); ( on holiday) wyjeżdżać (wyjechać perf); ( escape) uciekać (uciec perf)* * *1) (to (be able to) leave: I usually get away (from the office) at four-thirty.) wychodzić2) (to escape: The thieves got away in a stolen car.) zbiec -
4 come away
vi( leave) odchodzić (odejść perf); ( become detached) odpadać (odpaść perf), odrywać się (oderwać się perf) -
5 go away
-
6 hurry away
viodchodzić (odejść perf) pośpiesznie -
7 oblivion
[ə'blɪvɪən]n( unconsciousness) stan m nieświadomości; ( being forgotten) niepamięć f, zapomnienie ntto sink into oblivion — odchodzić (odejść perf) w niepamięć or zapomnienie
-
8 walk out on
( inf) vt fus
См. также в других словарях:
odchodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, odchodzićdzę, odchodzićdzi, odchodzićchodź {{/stl 8}}– odejść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, odchodzićjdę, odchodzićjdzie, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odejść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odchodzić I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odejść — → odchodzić … Słownik języka polskiego
odchodzić — ndk VIa, odchodzićdzę, odchodzićdzisz, odchodzićchodź, odchodzićdził odejść dk XI, odejdę, odejdziesz, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli, odszedłszy 1. «idąc oddalać się, odsuwać się od kogoś, od czegoś, opuszczać jakieś miejsce» Odchodzić powoli … Słownik języka polskiego
odchodzić — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… … Słownik frazeologiczny
odejść — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… … Słownik frazeologiczny
iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… … Słownik frazeologiczny
rozum — 1. Brać coś na rozum «zastanawiać się nad czymś, rozważać coś»: Może dlatego właśnie, że instynkt jest tak zawodny, lubimy brać wszystko na rozum. Cosm 7/1999. 2. Iść, pójść, sięgnąć, pot. skoczyć po rozum do głowy «zastanowiwszy się znaleźć na… … Słownik frazeologiczny
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
zmysły — Pomieszanie zmysłów «choroba psychiczna; obłęd»: Dymitra zabili, Halszkę oddali pod kuratelę matce, która ją uwięzić musiała i w baszcie trzymała, aż Halszka z nieszczęśliwej tej miłości dostała pomieszania zmysłów i umarła. J. Kolbuszewski,… … Słownik frazeologiczny
strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… … Słownik języka polskiego